5 minut do dzwonka? Gry na zakończenie lekcji cz.1

 Dziś podzielę się z Wami swoim pomysłem, dzięki któremu uczniowie wychodzą z uśmiechem z moich zajęć (a czasem wyjść wcale nie chcą). Mam tu na myśli gry na zakończenie lekcji. Jak już wspomniałam we wpisie o dyscyplinie, bardzo mi pomagają w utrzymaniu porządku na lekcji, ale nie tylko. Wprowadzają element rozrywkowy na zajęcia, pozwalając jednocześnie powtórzyć poznane słownictwo. Gry na zakończenie lekcji muszą być podporządkowane jednej zasadzie: możesz je przerwać w każdej chwili, kiedy zadzwoni dzwonek. Dodatkowo, dobrze jest, aby nie wymagały zbyt wielu przygotowań, materiałów i sprzątania. Poniżej znajdziecie dwie propozycje takich gier.

I like/I don't like

Cel gry: powtórzenie słownictwa, szczególnie związanego z jedzeniem, zabawkami i kolorami.

Potrzebne materiały: karty z uśmiechniętą i smutną buzią, reprezentujące pojęcia ”lubię” i „nie lubię”. W przypadku młodszych dzieci, pomocne mogą być karty obrazkowe do poznanego słownictwa.

Karty z buźkami do pobrania TUTAJ

Przebieg gry: umieszczamy karty z buźkami w różnych miejscach sali. Należy wytłumaczyć uczniom, że smutna buzia reprezentuje to, że czegoś nie lubimy, a wesoła, że coś lubimy. Nauczyciel mówi głośno słowa, np. nazwy produktów spożywczych lub kolorów. Zadaniem dzieci jest określenie, czy coś lubią czy nie, przez podbiegnięcie do odpowiedniej karty. Kiedy uczniowie jeszcze nie do końca opanowali słownictwo, lub kiedy chcemy wprowadzić dodatkowe słowa,warto wykorzystać karty obrazkowe. Wówczas mówimy nazwę produktu a następnie pokazujemy obrazek.

Pomocne uwagi: aby urozmaicić grę możemy wprowadzić do niej nietypowe połączenia produktów spożywczych (np. broccoli ice cream).  

Are you Bob?

Gra, do której nie potrzebujemy żadnych materiałów. Bardzo prosta gra, która wbrew pozorom bardzo podoba się dzieciom.

Cel gry: utrwalenie poznanego słownictwa, ćwiczenie wymowy i rozumienia słów ze słuchu.

Przebieg gry: Prosimy jedno z dzieci o wyjście z klasy, lub odwrócenie się do ściany, tak aby nie widziało reszty osób w klasie. W tym czasie, nauczyciel wyznacza jedną osobę, która będzie „poszukiwana”. Przykładowo, poznawaliśmy słownictwo związane z owocami. Zadaniem jednego z uczniów jest odnaleźć w klasie osobę, która jest cytryną. W tym celu musi chodzić po klasie i pytać kolegów i koleżanki „Are you lemon?”. Pozostali zgodnie z prawdą odpowiadają „Yes” lub „No”. Po odnalezieniu wyznaczonej osoby „cytryna” prowadzi poszukiwania, a nauczyciel wyznacza kolejną osobę, która jest owocem.

CDN.